Hey , I am priyanka Dhivare. If you guys like poetries then you’ll feel right at home here.
जो बित गया वो कल था तू आने वाले कल की फिकर कर , ज्यादा कम की लालच छोड़ बस तू थोड़ा सबर कर क्या सही , क्या गलत ये सब उलझन है तू अपने धर्म से वाकिफ रह , अंदरकी सच्चाई कायम रख झूठे जज़्बातोमे मत बह गलतिया जो कल की थी आज में वह दोहरा मत , सुधारनेका एक मौका है बेवकूफियों में गवां मत वक्त हर एक का आता है वक्त तेरा भी आएगा , दायरे जो तूने तोड़े है कल तू खुद को कैद में पायेगा - प्रियंका ढिवरे
मायूस सी तक़दीर लेकर
जब निकला था तुम्हारे आँगन से
देख मेरा खाली हाथ
दरवाजे तूने बंद किये
अब जो लौटा हु वापिस
हालाथ पूछने चले आये
क्या बात है....
आँखों पे दवा कर ली ???
जो नज़र आयी मेरी शुआएं
-प्रियंका
(शुआएं - किरण , रौशनी )
हालात कुछ ऐसे है के चुप रहना भाने लगा है लाचार सा दिल है चीखे उसकी छुपाने लगा है बैराग सी राह है राही मै बैरागी हूँ कुछ पाने की चाह नहीं अब भटकता मै बंजारा हूँ टूटकर टूटना सहा है मैंने टूटने के लिए कुछ बचा नहीं तोड़ने वाला लाख पुकारे मुड़ने के लिए अब वजह नहीं -प्रियंका
मिटता डोळे काळोख भासे अंतःकरणी काय वेगळे मुखातून मधुर वाणी मनीं मात्र द्वेष दरवळे स्ववेदना सहन न होती दुसऱ्या देता हर्ष जाहला पाय खेचून मागे सारता विजयहर्ष आप गमावला ज्या मार्गी पद चालितो प्रतिकृती सोबत चाले समयचक्रहि साथ देई कालची क्रिया , आज भोगले -प्रियंका ढिवरे
रोजची धावपळ निस्सीम ती धडपड बिनशर्त जुळवाजुळव नक्की कशासाठी ?? इच्छा आहे अपेक्षा आहेत जिद्द आहे परंतु कशासाठी ?? ध्येय आहे प्राप्त करायचंय ठरलय !!! हो !! परंतु नक्की कशासाठी ?? - प्रियंका ढिवरे (कशासाठी ?? या प्रश्नाचं उत्तर मिळाले तर गुंतागुंतीचं अस्पष्ट जीवनरहस्य उलगडेल. )
उसळणाऱ्या लाटांचा खडखडाट मंद हवेचा स्पर्श जणू जाणीव करून देत होते माझ्या अस्तित्वाची ते अस्तित्व ज्याला मी स्वतःपासून वंचित केले होते आणि अचानक ... अचानक मला मी भेटले हो .. माझ्यातली मी निरागस तो चेहरा होता आणि निर्मल ते हास्य ते सोज्वळ चैतन्य त्याच्या सुटकेबद्दल जणू कृतार्थ होते मी मोहक नजरेने माझ्यातल्या मी ला अनुभवत होते अणि तोच एक आवाज कानी आला तो प्र्श्न होता... स्वार्थ किती असावा ? तू टिकून राहावीस म्हणून तू मला डांबलेस मला कैदेत ठेवून तुला मनःशांती मिळाली ?? दुनियेच्या या मायाजालात कठपुतळी बनून काय प्राप्त केलस ?? आणि मी विचारात पडले या प्रश्नांनी मला बेचैन केले मी डोळे बंद करून प्रश्नांची उत्तरे शोधू लागले मी माझं अस्तित्व गमावलं का? खरोखर मला आनंद मिळाला ? स्वतःच मन मारून जगण्यात मी काय मिळवलं ? कारण काय ? शर्यत.... ?? आणि कुणाशी ? शर्यतीत धावता धावता द्वेषभावनांना बळी पडले मी स्वतःला विसरले बस्स , आता प्राधान्य माझ्यातल्या मी ला !!! आणि मी डोळे उघडले तोच समोरची प्रतिमा नाहीशी झाली आणि मला मी सापडले तो संवाद होता माझा माझ्याशी ... - प्रियंका ढिवरे
writoshine